ए प्रकृति ! ए हावा!

खोज्छन् फुटाउन बिकृत  टाउकाहरुले,हिमालको त्यो चट्टान
प्रयास नगर सिमेन्टका डल्लाहरु, फुटाउन हिमाली ती चट्टान  गुरास फुल्छ बरु ती हिमाली चट्टानमा,मनमोहक रातो रङ्गको बिकृत टाउकाहरु फुट्लान रगताम्य हुँदै ,तर फुट्दैन ती चट्टान।

काट जति काटछौ हिरा,त्यति कलात्मक बुटा बन्दछ
निखारिदै बिश्व बजारमा, मुल्यवान अनि ब्रान्डेड गहना बन्दछ
आतुर छन हिरा, धारिलो कटर अनि रङ्गिन लाभाहरुमा जल्न
खोज ज्वाला अनि धारहरु,हिरा तिमिहरुले नै चम्काउनु पर्दछ।

फूलहरु मध्यमा लालीगुरास अनि सुनगाभामा सजिन मनपर्छ
पखेरु अनि तुवालोको बिचमा, कोपिला लाग्ने कलानै मनपर्छ
डाँडा धपक्क  बाल्ने तिम्रो म्याजिकल श्रिङ्गार खोजि नै रहेछु
सिकाइदेउन पहरा खुसुक्क मलाइ,  तिम्रो रङ्ग असाध्यै मनपर्छ।

ए प्रकृति ! ए हावा ! हिमालको त्यो  कोप्चोमा फुल्ने सुनगाभा ल्याइदेउन
सजाउने  रहर छ  मनको पाहाडमा नै, सानो बिरुवा ल्याइदेउन कोहिलीको कोहो-कोहो! गीत अनि जङ्गलमा दौडिन सक्छु म
चिल्ला बाटाहरुमा हिडन अत्यन्तै डराउछु, गोरेटोनै ल्याइदेउन।